SANA GÜL BAHÇESİ VADETMEDİM

     Joanne Greenberg'in SANA GÜL BAHÇESİ VADETMEDİM romanının adı romanın içeriğinden daha çok ilgimi çekiyor. Bence ince düşünülmüş bir söz. İnsan ilişkilerinin bu kadar karmaşıklaştığı yüzyılımızda samimiyet, dürüstlük en çok önem verdiğimiz ya da aradığımız bir şeye dönüştü. Olduğun gibi görünmek ya da göründüğün gibi olmak çok mühim. Aynı zamanda karşımızdakileri de olduğu gibi kabul edebilmek; yargılamadan, sorgulamadan...Bunu başarmak başta hiç kolay değil ama empati kurabilmeyi deneyimlemek resme kendi konumumuzdan değil de karşımızdakinin konumundan bakarsak sanıyorum ki sağlıklı iletişim kurmak hiçte zor değil. Bunlar zaman ve tecrübe ile gelişebilecek şeyler... İşte bu roman da bu konuda yardımcı olanlardan... 

"... Görmek her şey demek değildir..."

     Roman kahramanı Deborah, küçük yaşta geçirdiği beyin tümöründen sonra ergenliğe doğru farklı bir gerçeklikte yaşamaya başlar. Ailesi tarafından hastaneye yatırılır. Deborah'tan yola çıkarak doktorlar, hasta bakıcılar, hastalar ile olan ilişkileri anlatan roman psikolojik bozuklukları olan kişilerin geçirdiği evreleri anlatmaktan ziyade size bir şizofreni neler hissettiğini anlatmıyor adeta yaşatıyor. 

"... Katkıda bulunmak bag kurmak demektir..."

     Deborah kendi yarattığı gerçek olarak nitelendirdiği hayali karakterler ve olaylar bana Yunan Trajedilerindeki sahneleri hatırlattı. Sanki kafasında kurduğu bir tiyatro ile yaşıyordu; tanrılar, korolar, sahneler, vb... 

Resim yapmaya oldukça yatkın olan Deborah hastalığı yüzünden öğrenimini zamanında tamamlayamaz ama aynı zamanda hayata tutunma inancı daha ağır basar ve mücadele etmeye devam eder; 

"... Dünyaya bağlanacağım ben. Var gücümle..."