Sinema Köşesi: İPEK

     Uzakdoğu masalı bir film, dünyanın sonuna yolculuk. İtalyan yazar   Alessandro Baricco İPEK  adlı romanından uyarlama. 

    19.yüzyıl Fransa'sında küçük bir kasabada ve kasabanın önemli iş adamları yeni bir ticarete başlar; ipek...

    

    İpek, tarih boyunca sadece Çin'de üretilen dünya uygarlıklarını "İpek Yolu" ile birleştirmiş çok özel bir zanaat. Zamanla toplumların kaynaşmasıyla batı uygarlıklarınca da üretilmeye başlanır. Ama ham madde için hala uzak doğu önemini ve gizemini korumaktadır. 

     Herve Joncour filmin baş kahramanı, askerden geldikten sonra ipek ticaretine girer. Kaçak yollarla birçok Ortadoğu ülkesine gidip ipek böceği yumurtası alır. İşler gayet yolundadır. Maddi anlamda çok fazla artış yaşarlar ve karısı Helene için bahçeli büyük bir arazi satın alır.

    

    Bir zaman sonra ipek böceklerini yakalayan bir hastalık  yüzünden sağlıklı yumurta bulmak zorlaşır. Yaşam onları en kaliteli ipek böceğinin bulunduğu Japonya'ya sürükler. Herve bu sefer Japonya yolcusudur. Fransa'dan Doğu Avrupa'ya, oradan Sibirya'ya ve ardından Japonya'ya varır. 

      Küçük bir Japon kasabasının zengin ipek Derebeyinin misafiri olur. O kadar uzun yolculuktan sonra bambaşka ülkede olmak onda merak duygusunu kampçılar. Japonya'daki hayatın gizemi için de  Derebeyinin cariyesinin etkisine kapılır. Japonya'ya ikinci gidişinde büyük bir sırla geri döner. 

       Dönem filmi olarak başarılı bir romantik görsel sunuyor. Fransız Ressam Monet'in tablolarından fırlamış gibi... Japon kültürüne has o dinginlik, anı yaşama anları filmin tüm akışını içine çekmeyi başarıyor. Kültürlerden, farklı toplumlardaki kadın erkek ilişkilerine çarpıcı bir bakışla ele alıyor. 

      Herve'in yer yer anlatımları ile ilerleyen filmin sonunda karısı Helene'nin onu affetme yöntemi ile aralarındaki sır açığa çıkar. Belki de affetmek karşımızdakine gösterebileceğimiz en büyük derstir!

    

“Hiçbir zaman yaşayamayacağın bir şey için özlemden ölmek"