ÜÇ TOHUM

“Bir varmış bir yokmuş, bir zamanlar insanlık kabilesi Ayrılık adı verilen uzun bir yolculuğa çıkmış. Bu yolculuğun, gezegendeki tahribatına bakınca bazılarının sandığı gibi öyle düşe kalka ilerlenen bir yolculuk değilmiş. Bu yolculuk bir düşüş ya da insanın özündeki kötülüğün ifadesi de değilmiş.

   Bu yolculuğun bir amacı varmış. Amaç Ayrılık'ın aşırı uçlarını deneyimlemek, ona cevaben ortaya çıkan armağanları geliştirmek ve bunların hepsini gelecek olan Kavuşma Çağı'nda kullanmakmış. Ama insanlık bu yolculuğun tehlikeli olduğunu, Ayrılık’ta yolumuzu kaybedebileceğimizi  ve asla geri dönemeyebileceğimizi en başından beri biliyormuş.                  

   Yaşamın temellerini kökünden yok edecek kadar doğaya yabancılaşabilirmişiz. Fakir egolarımız çıplak kaldığında ve korkuya düştüğünde tüm varlıkların oluşturduğu topluluğa yeniden katılamayacak kadar birbirimizden kopabilirmişiz. Diğer bir deyişle bugün karşı karşıya olduğunuz krizi en başından beri öngörmüşüz.

  İşte bu yüzden binlerce yıl önce, Ayrılık yolculuğumuz sonuna vardığımızda çimlenmek üzere üç tane tohum ekmişiz. Bu üç tohum geçmişten geleceğe üç mesaj;

  Dünya, Benlik ve İnsan olmakla ilgili bilgileri korumanın ve aktarmanın üç yoluymuş” 

 Charles Eisenstein   Kalplerimizin Mümkün Bildiği Daha Güzel Dünya adlı kitabından alıntıladığım "Üç Tohum" hikayesi bize  varlığımızın evrensel birlikteliğini anlatıyor.

   İnsan egosunu bırakıp evrensel birlikteliğe uyum gösterdiğinde dünya daha iyi bir yere evirileceği kesin ve her ne kötülük yaşanırsa yaşansın her daim iyiliğe tutunmayı bırakmamak ve bunu bir ödev olarak algılayarak, geleceğe güvenle taşımalıyız. Bunu başarmak kolay değil ama olmayanı oldurmak elimizde tohum biziz. Bir düşle başlayan varlığımız; o düşün filizlenip gelişmesi; tercih ettiğimiz vizyona bağlı. 

Kalplerimizin Mümkün Bildiği Daha Güzel Dünya; elimizde çiçek açmayı bekliyor.